Η Τιτανοσπηλιά είναι το πιο εντυπωσιακό σπηλαιοβάραθρο, απ' όσα έχουν εξερευνηθεί στη περιοχή της Όθρυς. Βρίσκεται στα όρια του χωριού Κωφοί, του Δήμου Αλμυρού.
Οδοιπορικό : Για να
το προσεγγίσουμε, πρέπει από τους Κωφούς, να ανηφορίσουμε ψηλά, ως το διάσελο,
λίγο πριν το μνημείο για την πτώση του C130. Διακόσια μέτρα πριν την
διασταύρωση αυτή, ένας αγροτικός δρόμος φεύγει δεξιά μας (Β.Δ.) κατευθυνόμενος
προς την τοποθεσία Κάτω Διχάλα. Αυτός ο δρόμος, 300 μ. πιο πέρα, συναντά μια
μικρή αβαθή ρεματιά, όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο. Ανηφορίζοντας στα αριστερά
της ρεματιάς, θα φτάσουμε σε 5 λεπτά στην είσοδο του βαράθρου.
Περιγραφή : Η είσοδος
του είναι λίγο δύσκολο να εντοπιστεί, γιατί είναι ένα μικρό άνοιγμα 2Χ1μ., με
ένα χαρακτηριστικό βράχο να κρέμεται μπροστά της. Πάνω σ' αυτό το βράχο
βρίσκεται και το καρφί που τοποθέτησαν οι πρώτοι σπηλαιολόγοι – ερευνητές, κατά
την εξερεύνηση του. Η ομάδα που το εξερεύνησε, αποτελούνταν από Έλληνες και
Βούλγαρους σπηλαιολόγους, μετά από πληροφορίες που είχαν συλλέξει από ντόπιους
κατοίκους, κατά την διάρκεια της Βαλκανικής συνάντησης , το 2003.
Η πρώτη κατάβαση είναι
49μ. Αμέσως μετά την είσοδο του, οι διαστάσεις αυξάνουν στα 5 μ. περίπου. Δέκα μέτρα πιο
κάτω, στη βορεινή πλευρά του, σχηματίζεται οροφή, η οποία φεύγει οριζόντια για
περισσότερα από 60 μ. ,
αποκαλύπτοντας μας, σχεδόν ολόκληρο το εύρος του θαλάμου, που σχηματίζεται. Στα
30μ. από τα δυτικά, το τοίχωμα υποχωρεί στα 12μ. και έτσι από εκεί και κάτω, το
κατέβασμα με το σχοινί, συνεχίζεται σχεδόν στο κέντρο ενός πολύ μεγάλου χώρου.
Το δάπεδο, με έντονη κλίση προς τα νότια, είναι κατάσπαρτο από πέτρες
(λατύπες), διαφόρων μεγεθών, δίνοντας την αίσθηση σάρας. Η αίθουσα που
σχηματίζεται είναι πολύ μεγάλη. Το επικλινές της μήκος, με διεύθυνση Β-Ν,
ξεπερνάει τα 110μ., ενώ το πλάτος της στο μεγαλύτερο του τμήμα, κυμαίνεται στα
20μ. Το ύψος της οροφής, με μικρές διακυμάνσεις, είναι στα 25μ.
Από το σημείο της καθόδου
και βορειότερα, βρίσκεται το πλέον διακοσμημένο τμήμα του. Τεράστιοι
σταλαγμίτες, σαν τεράστιες πέτρινες μέδουσες, υπάρχουν πιο πάνω και δυτικά.
Πίσω από μια ομάδα απ' αυτούς, σχηματίζεται μια υπέροχη λίμνη, με καταστόλιστα
τοιχώματα, κρυστάλλους αραγωνίτη σε κάποια σημεία, ενώ αρκετοί σταλακτίτες που
κρέμονται μέσα στο νερό, έχουν δημιουργήσει ροπαλοειδείς σχηματισμούς. Δεκάδες
άλλοι σχηματισμοί, όπως τύπου τηγανητού αυγού, υπάρχουν διάσπαρτοι. Προς το
τέλος, το σπήλαιο, αποκτά έντονη ανηφορική κλίση, πάνω σε ένα σταλαγμιτικό
καταρράκτη, με αρκετές εναλλαγές. Ανεβαίνοντας τον, διαπιστώνουμε πως ολόκληρο
εκείνο το σημείο, είναι έντονα διακοσμημένο από σπηλαιοαποθέματα.
Στα ψηλότερα του τμήματα,
καταλαβαίνουμε ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στην επιφάνεια και σε σχέση με την
ταπείνωση του ανάγλυφου της επιφάνειας, είναι ελάχιστα μέτρα που μας χωρίζουν
απ' αυτή. Εδώ ένας τοπογραφικός χάρτης, σε συνάρτηση με έναν αντίστοιχο ακριβή
σπηλαιολογικό, θα μας βοηθούσαν να επιλύσουμε τις πιο πάνω απορίες. Προς τα
νότια από το σημείο καθόδου, δεν παρουσιάζεται ιδιαίτερο αισθητικό ενδιαφέρον.
Λίγο πιο κάτω, έχει βρεθεί ο σκελετός ενός ανθρώπου, μαζί με ένα τουφέκι
μονόκανο, με κοντάκι, ίσως κυνηγετικό. Εικοσιπέντε μέτρα πιο κάτω, βρισκόμαστε
μπροστά σε κατακόρυφο κατέβασμα. Το σχήμα εδώ μας παραπέμπει σε κλειστό
βάταθρο. Το κατέβασμα που ακολουθεί είναι 24μ. και μας φέρνει σε επικλινή
μακρόστενη αίθουσα, με διαστάσεις 9Χ1,5μ. Τρία μέτρα χαμηλότερα υψομετρικά, ένα
μικρότερο κατέβασμα ανάμεσα από πέτρες, θα μας κατεβάσει άλλα 3μ. Τα υπόλοιπα
δέκα περίπου μέτρα, θα τα κατέβουμε με ελεύθερη κατάβαση, ανάμεσα από βράχους
και κάνοντας αντιστήριξη. Ένα σχοινί βέβαια, θα μας πρόσφερε περισσότερο ψυχολογική
βοήθεια. Εδώ κάτω, με βάθος τελικό 96,50μ., το βάραθρο τελειώνει σε μια αίθουσα
πλάτους 2μ. και μήκους 6μ., με πολλές λατύπες στο δάπεδο του, απ' όπου το νερό
μπορεί να συνεχίσει, αλλά όχι εμείς.
Στην Τιτανοσπηλιά,
κατέβηκε και ο κ.Beron P., πρόεδρος της βουλγάρικης ομοσπονδίας σπηλαιολογίας,
ο οποίος σε αναφορές του, παρατήρησε μεγάλο βιολογικό πλούτο, αλλά και κάποιο
πρωτοσυναντόμενο είδος. Για το εύρημα του αυτό, αναφέρθηκε και στο 14ο
Παγκόσμιο Σπηλαιολογικό Συνέδριο, που διεξήχθηκε τον Αύγουστο του 2005 στην
Αθήνα, και δήλωσε ότι δεν έχει ταξινομηθεί ακόμη, αλλά το προσπαθεί σε
συνεργασία με άλλους επιστήμονες – βιολόγους. Η περιοχή στην οποία είναι
διανοιγμένο το βάραθρο, αποτελείται από ανωκρητιδικούς ασβεστόλιθους,
πλακοειδείς και συμπαγείς, με εμφανίσεις απολιθωμάτων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου